دوشیزه ترین نگاه

آنقدر مه است از خودم پنهانم می لغزم و از شانه ام آویزانم آهسته فرو می کشدم تاریکی خاموشم و خیره ام به انگشتانم! پارسا همت دوشیزه ترین نگاه دوشیزه ترین نگاه...

از ملحفه ها بوی تو را می فهمم

می غلتم و پهلوی تو را می فهمم

تو در منی و چه باتلاقی شده ام

جان کندن زانوی تو را می فهمم!

پارسا همت

دوشیزه ترین نگاه

دوشیزه ترین نگاه...

این شال که سست و نرم بر گردنم است

انگار که در حال درآوردنم است

گاهی که گره می خورم از تنهایی

محکم شده فکر تنگ تر کردنم است!

پارسا همت

دوشیزه ترین نگاه

دوشیزه ترین نگاه...

زخمی که مرا عمیق تر کرد شب است

موجی که مرا برد و نیاورد شب است

این حس عظیم بی پناهی از من

بیرون زده ای رفته برگرد شب است

پارسا همت

دوشیزه ترین نگاه

دوشیزه ترین نگاه...

ای کاش به من تنی سبک تر می داد

از جنس سپیده اندکی پر می داد

تنها دو قدم زدم خودم را در شب

ای کاش مرا چلچله ای سر می داد!

پارسا همت

دوشیزه ترین نگاه

دوشیزه ترین نگاه...

تنهایی ام آنچنان به من پیچیده

انگار منم که دور او تابیده

یک بار کسی مرا در آغوش گرفت

پنداشت کسی میانمان خوابیده!

پارسا همت

دوشیزه ترین نگاه

دوشیزه ترین نگاه...